වෙන්ව යාම.....

අත්වැල් පටලගෙන මතකද අපි ගෙවාගෙන ආපු දුර.......

මතකද අපි හිනාවුන හැටි අඩපු හැටි අපේ දුක සතුට බෙදාගත්ත හැටි...

මට මතකයි මගෙ සතුටෙදි ඔයා සතුටින් උඩ පැන්න හැටි... ඒ වගේම මගේ පුංචි දුකක් මහ ලොකුවට හිතට අරගෙන අඩපු ඔය ඇස්වල කදුලුත් මං දැක්කා..... ඒ කදුලු මං වෙනුවෙන් ඔය ඇස් වලින් ගලපු කදුලු .....

අපි ලස්සන ලෝකයක් ගැන හීන මැවුවා.... මතකයිද?

ඒත්.....

අද අපි දෙමංසලකට ඇවිල්ලා. අපි යන්න ආපු ගමන....අතරමග අත ඇරලා අපිට වෙන්වෙලා යන්න සිද්ධ වෙනවා..... ඔයා ඔයගෙ පාරෙ යන්න ඕන.... මට තනියම මගෙ පාරෙ යන්න වෙනවා..... තනියම.....

අනේ.... අපි දෙන්නටම එක පාරක යන්න තිබුණනම්....... ඉස්සර වගේම එකට..... ඉතුරු දුරත් යන්න තිබුනනම්.....

ඒත් අවාසනාවට.... අපි ඒ තරම් පින් කරලා නෑ....

ඉතින් අපි වෙන්වෙමු......

මේ ආපු මග දිගට අපි ගෙවපු අතීතයෙදි විදපු දුක සතුට හැම දෙයකම මතකයන් සිතේ ඉතිරි කරගෙන.....අපි වෙන්වෙලා යමු.......

හැබැයි..... ගොඩක් පරිස්සමින් ඔයාගෙ ඉතිරි දුර ඔයාට යන්න වෙනවා තනියම....

එදා වගේ ඔයාව ලග ඉදගෙන පරිස්සම් කරන්න මම ඔයා ලග නෑ..... ඒත් ඕනම දුකකදි කරදරයකදි මං ඔයත් එක්ක ඉන්නවා කියලා හිතාගෙන ඉස්සරහට යන්න....

එතකොට හීන සැබෑ කරගන්න ලේසි වේවි.....

කවදහරි දාක..... සමහර විට..... මේ පාරවල් දෙක ආයෙ හමුවේවි කොතනකදි හරි......

එදාට අපි යලි හමු වේවි..... නොවැරදීම...... එදාට ඔයා ඔයාගෙ සිහින සැබෑ කරගෙන ගොඩාක් ඉහල තරුවක් වෙලා ඉදීවි......එදාට ඒ තරුව එකම එක වාරයක් හරි දකින එක තමයි මගේ බලාපොරොත්තුව වගේම සතුට....

අන්න එදාට ඔය ලස්සන හිනාව තව එකම එක පාරක් හරි ඔය ඇස් වලින් මං දැක්කට පස්සෙ හිතේ සතුටෙන් මට ඇස් දෙක පියා ගන්න පුලුවන් වේවි.....

එහෙනම් මගේ ආදරණිය..........

ඔබට සුභ ගමන්.........

දෑත් පටලා ගෙවා ආවෙමු බොහෝ දුර

දුක මෙන් සතුටෙදිත් සෙවනැල්ල සේ......

මතකයන් සුන්දරයි

සිතින් ගොඩනැගු ලොවේ.........

පසු කරන් ආ මගේ දෙමංසල අබිමුවෙහි.....

වෙන්වෙලා යමු ඉතින්.......

දිනෙක හමු වේවි මේ මං දෙක යලිත්

නොවැරද......

සිනාසෙනු මැන එදින තව එක් වරක්

මියෙන්නට මට නුඹෙ සුවද සමගින්.........